Sonrası kara delik işte
Aklın durup yüreğin hükme devamıydı
Oysa belliydi gelişinden
Gidişinde bir bulanıklık olacaktı
Yerle bir olmuş düşler
Ve cehennemin tam ortasıydı
Düş silinmiş, umut kaf dağının ardına saklanmıştı
Söylenmeyen söylenenden çok daha önemliydi
İşgali güç bir ülkenin
Suskun çocuklarıydık
Kurşuna dizilmiş sevdaların tanıkları
Terkedilmiş evlerin damları
Ve biz bu kentin sevda yoksunu insanlarıydık
Vazgeçtik teslim olduk
Koşullanmış öğretiler,
Şartlanmış beyinler,
Şerh konulmuş duygularla büyüdük
Reddin çıkmazını,
Kabulün azabını öğrendik
Karanlığı yol bilip
Aydınlık için canımızı yaktık
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’56”
