Sürgün
Şimdi kaç cümle yarım,
Kaç yürek yurtsuz kaldı kim bilir
Yaz umut etti kışa kavuşmayı, baharlar sonbahara
Mevsimler tükendi, söz bitti.
Bulutlar ağladı kaç kez, kaç kez üşüdü güneş
Kış ayazını beklerken…
Sürgün
Şimdi kaç cümle yarım,
Kaç yürek yurtsuz kaldı kim bilir
Yaz umut etti kışa kavuşmayı, baharlar sonbahara
Mevsimler tükendi, söz bitti.
Bulutlar ağladı kaç kez, kaç kez üşüdü güneş
Kış ayazını beklerken…
Gün yine devirdi yüzünü ay’a
Gece usulca sokuluverdi odama
Uzandım sessizce yatağa
Geldi girdi yine yalnızlığım koynuma
Konuştuk oradan buradan
Aralandı kapı, süzülüverdi bir suret
Kalkıp sarıldım aldım yatağıma
Çoktandır o da uğramaz olmuştu yanıma
Fikrimin en ince zerresine kadar
Tek tek soydum çırılçıplak
Hiç bir iz kalmamacasına
Kanattım yırtarcasına
Yalın soyutlanmış apaçık ortada
Hayli yorgun bir o kadar kirlenmiş meğer aranızda
Sorgusu uzun sürmedi
Pimi çekip patlattım usulünce
Ortalık şimdilerde darmadağın Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’14”