Tanrının düşleriydi yaşananlar
Bazen büyülü bir hayat
Kabus da vardı çoğu zaman
Hele o karabasan…
Bastı mı düşe damgasını
Yer yarılır, gök delinir,
Toprak kayardı ardından…
İnsan olurdu insana düşman
Tanrının düşlerinden ibaret evrende tüm var olan
Sorumlusu ben değildim, sen de, o da
Birer kuklayız ipleri olmayan
Hangi düşten çıktıysak oraya yakıştırılan
Ört kapısını karanlığın
Işığın rengi salınsın odanda
Bırak kalan kalsın dışarıda
Ne varsa uçup gitsin çağlar ötesine
Henüz doğmadığın zaman dilimine
Kirlenmemiş bir pencere aç bu gece
Yeniden öğren ne varsa kendince
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’26”
Yaşanmamışlıkları, yaşayabilme ihtimalinin
telaşı içinde boğulduk.
Bir düzlemin en engebeli yoluna düşüp,
sonsuz engellere takılı kaldık.
Öncesi yoktu,
sonrası var olmayacak bir umut boşluğu…
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’25”
