Tamamlanmamış yaşamların sahipleriyiz
Her birimiz kendi kuytusunda
Küf kokan umutlarla
Uzak ülkenin misafiri
Tamamlanmamış yaşamların sahipleriyiz
Her birimiz kendi kuytusunda
Küf kokan umutlarla
Uzak ülkenin misafiri
Ne çok şey var eksilen içimde eksildikçe yitirdiğim
Yitirdikçe içinde kaybolduğum
Kaybolup kaybolup yeniden karşılaştığım o eski yüzümde
Her çizgisinde bin defa tükenip bin kere yeniden dirildiğim
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’38”
Bu gün affetmek istiyorum evreni…
Benden çaldığı geçmişim ve geleceğimi
Bağışladım tüm ömrümden geçenleri
Alan çalan kim var kim yoksa hepsini
Bu gün affettim babamı…
Bir anlık şehvetle sebebim olanımı
Sonra bir anda
Ben yokmuşum gibi göç edenimi
Elim yüreğim üşürken
Hiç tatmadan o sonsuz güveni
Dönüp ardına bakmadan
Gidişini…
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’37”