İki gönül aynı rüyayı görür bazen
Ama biri önce uyanır
Belki geç kalınmış
Belki de tam vaktinde
Ne fark eder aşkta bitmişse
Dağılır pembe bulutlar
İki gönül aynı rüyayı görür bazen
Ama biri önce uyanır
Belki geç kalınmış
Belki de tam vaktinde
Ne fark eder aşkta bitmişse
Dağılır pembe bulutlar
İçimdeki karanlık ormanda
Sis ve toz bulutları çökmüş
Yürümeye çekinirim
Sarmaşıklar gibi
Dolanır ayaklarıma pişmanlıklarım
Bataklık gibi içine çekmeye çalışır
Ümitsizliklerim
Düşlerimin ışığı sönmüş
Feri gitmiş gözlerimin
Uzaklardan sesler duyarım
Çığlık atar birileri
Ama benden başka duyan yok
Okumaya devam et “İçimdeki Karanlık Orman”
Yarama tuz, denizin tuzunu basardım
Göğün mavisine de boyanırdım
Ben siyahım
Yasım bitene kadar
Gözyaşlarım kalbimde tutmuş
Güneşten kaçarım,
Eriyip gitmeyim diye
Kuytu köşelere sakladım.