Hayatıma kimseyi sokmamış olmayı çok isterdim. Ne birilerinin kalbini kırmış olmanın verdiği üzüntü ne de benim kalbimi kıranlar, öyle söylendiği gibi beni hayata hazırlayıp büyütmedi ne yazık ki.
Siz hiç karşınızdakine daha fazla hayır diyemediğiniz için, o kişiyle bir ilişkinin içinde buldunuz mu kendinizi? Peki çok dürüst olduğunuz için pişman oldunuz mu? Size yalanını itiraf edip, özür dileyen ve bir şans daha isteyen kişi tarafından tekrar kandırıldınız mı?
Dedem hep, sonu 5 ve 0 ile biten seneler bize iyi gelmiyor derdi.
Öyle de oldu… 17 Ekim 2010 …
Sözünü doğrulamak zorunda mıydın be dedecim?
Sana daha çok ihtiyacımız vardı.
Yokluğuna alışamadık, alışamayacağız da.
Hiç bir işe elimiz gitmiyor sen olmayınca. Tadı tuzu yok sanki hayatın. Fotoğraflarına bakmak öyle yakıyor ki canımı. Bir de Müzeyyen Senar açıp rakı içiyorum fotoğraflarınla.
Yüreğimi sıkıştırıyor yokluğun.
Gitme diye bağırıyorum hala!..
Okumaya devam et “Fevzi Barış”
Çok fazla yazmak istediğim şey var aslında.. İçimde büyüttüğüm düşüncelerime sığamadığım.. İnsanlara dair mesela.. İç dünyaları, küçük hesapları, aşkları, yaşamaya çalışmaları, yer edinme çabaları, egoları.. Ve daha niceleri..
Hayatın her anında duygularla hareket ediyoruz tamamen.. Ne kadar duygu/mantık çelişkisinde kalsak da, mantığımızla hareket ettiğimizi söylediğimiz her an bile duygularımızın yönlendirmesiyle Okumaya devam et “Hayata Dair..”
