Kategori: Özlem Özler

Ben bir hezeyanım alnının kırışıklığında
Gün doğmadan esen bir rüzgarın karışıklığında

Sesine kanışımın iradesi var sözlerimde
Töhmetlerim dilimi kurcalar

Kursağıma dizilir yanlış sevişler
Yurdundan ayrılıp sarmaşıkları dolanır aklım
Okumaya devam et “Füreya”

“Nornlar, insanların kaderlerini dağıtan tanrıçalardır. Tanrılar yarattıklarından memnun bir halde deniz kıyısına indiler ve bir şeyin hâlâ eksik olduğunu fark ettiler: İnsanlar ve onların yozlaşmış sevgileri”
Okumaya devam et “Valhalla”

Bu nasıl kısır bir döngü
Hüzünler köle bedenimde
Kapımı çarpar kinaver gözleriyle
Yol uzun, yol bitmez imtihan
Yırtılır kirli ellerimden yazgım
Ben hep bu iklimde ikinciydim
Yargıdayım
Ağardı hüzünlerim

Serseri bir mayın gibi gömdüm, asiydi, titrerdi
Hangi ayağım kalksa tik sesiyle savuracaktı
Dağılacaktı kirpiklerim gibi ayrık
Hüzünlü bir mayın
Okumaya devam et “Yaban”