Kategori: Kezban Şahin

Sen aşksın,
Bense sana aşık bir divane.
Ne zaman seni unutmaya kalksam sol yanıma bir ağrı saplanıyor.
Uzaklara bakıp seni düşündüğümde gözlerin geliyor aklıma.
Yağmurla yarış ediyor gözyaşlarım…
Özlemin bir dağ oluyor yüreğimde.
Ne zaman aynaya baksam sen oluyorum.
Her cümlem seninle başlıyor ve sonu gelmiyor.
Sen diyorum, sonra yine sen, sen ve sen…

Gözlerin olmasaydı
Ellerin, dokunuşların,
Öpüşün olmasaydı…
Sen olmasaydın
Ne biliyim, unutabilirdim.
Unutabilirdim seni.
Her şeyini…

Okumaya devam et “Sen Gittin ya…”

Günlerdir ne yazacağımı düşünüyorum, satırlar birikti kalbimde. Nerden başlasam diye kavga eder oldum kalemimle. İçimde çok aşk, öfke, kızgınlık birikti sana. Resmin elimde, dilimin ucundakileri sıralamak için sabırsızlanıyor yüreğim.

Saçma sapan bir zaman diliminde gözlerimin içine baka baka arkanı dönüp gittiğin gün geliyor aklıma, senin için bir kaç hafta benim için bir asır önce. Anlam veremediğim, anlamını yitiren bir sürü söz dökülmüştü dudaklarımızdan. Sevemedim gidişindeki o lanet kararlılığı. Sanki söylemek isteyip sustuğun çok an olmuş gibi. Uzağıma düştükçe yakınlaşır oldun kalbime. Acı çektim, hem de çok acı çektim ama ağlamadım, belki bir iki defa ama çok değil. Kabullenemedim gidişini, inanmak istemedim sevmemiş olabiliceğine. Çünkü biz bunca insan arasında bulduk birbirimizi. Kaderdi bizi bir araya getiren, biz birbirimizindik ve hep öyle kalmalıydı… Şimdi günahkarsın biliyorsun! Kadere karşı geldin, sen bir yüreği ateşe ittin…

Okumaya devam et “Mutlu Kal…”