Alınyazımsın, biliyorum…
Ben seni ömrümce bekledim.
Ruhlarımız yaratıldığında sen ordaydın ve bana gülümsedin, biliyorum.
Seni bekledim, hep bekledim, gelecektin, biliyorum.
Yıllar sonra ruhlarımız hasrete dayanamayıp birbirini çağırdı, biliyorum.
Ve sen, ve ben kavuştuk.
Bedenlerimiz yabancı olsa da birbirine, merhaba diyerek elini uzattığın an ve ben tutunca elini, kavuştuk.
Gözlerin gözlerime değdi, o an yılların hasreti dindi içimizde.
Okumaya devam et “Ruhum”
Kategori: Kezban Şahin
Sevdadandır Her Şey
Bir sevdadır gidiyor; dilimde, kalbimde, zihnimde. Kimseye de değil aslında, sevdaya olan hasretimedir… Prens beklemeyi bırakalı yıllar oldu, gönlümün kapısını çalan da yok… Gülüp geçenler var, gözlerimin içine derin derin bakıp da, çığlık çığlığa susanlar.
Gülmeyeli de uzun zaman oldu, çok kahkaha atıyorum da, şöyle kalpten bir gülüş atamıyorum. Güzel bir gül de koklamadım nicedir; şöyle elime alıp da gerinemedim. Kokusunu içime çekip de, içindeki sırları çözemedim…
Şöyle sarılıp da birine yaşadığımı da hissedemedim ne zamandır. Hayat veren gülücükler de yok, sıcacık eller, anlamlı bakışlar, aşk yeminleri…
Bazen çok kimsesizim, bazen çok kalabalık, bazen çok suskun, bazen hiç…
İnsan Alışıyor
İnsan alışıyor.
Her şeye alışıyor…
Bir zamanlar seni mutlu eden şeylerin zamanla acı vermesine alışıyor.
Vaktiyle sana acı veren şeylerin, zamanla mutlu etmesine alışıyor.
Gözünün önünden kıvrılıp geçen hayatın acımasızlıklarına alışıyor.
Kurduğun hayaller yerle bir olurken, hiçbir şey yapmadan izlemeye alışıyor.
Okumaya devam et “İnsan Alışıyor”