Ah İstanbul,
yine giyindin o kalın, o soğuk elbiseni.. yine buz gibi ortalık.. ısınmaya hasret yüreklere inat yine soğuk, yine buz, yine yalnız..
kardelen misali sevenler, sana inat, daha aşık, daha inançlı oluyorlar..
gerçi aşıkları üşütmez senin kış elbisen.. onlar sevdiğinin bir bakışından alırlar güneşini, ellerine dokunup, sarıp sarmalar, yine de ısınırlar..
Bir söz dağıtabilir tüm karanlıkları
Bulutlarda dolanabilirsin…
Aşkın sadece pembesini değil
Gökkuşağı gibi alalede renklerini taşıyabilirsin…
Her yeni sabahta
Her gece yatarken
Ya da bi gece yarısı
Yüzünde tebessümle
Uyuyup, uyanabilirsin…
Hani insanın en yoğun anında bile birden bire aklına gelipte gülümsediği tebessüm gibisin
Yazın en güneşli anında yağmurdan sonraki gökkuşağı
Tenime değen damlalar gibi içimi ürperten
Alelade, sıcacık bir hissin…
Hayatımın anlamsızlığını düşünüyorum sen yokken
Ve sen varken ne kadar ben olduğumu
Seni ararken boşa geçirdiğim ama seni bulunca herşeyim olan zamanları…
