Ben bir hezeyanım alnının kırışıklığında
Gün doğmadan esen bir rüzgarın karışıklığında
Sesine kanışımın iradesi var sözlerimde
Töhmetlerim dilimi kurcalar
Kursağıma dizilir yanlış sevişler
Yurdundan ayrılıp sarmaşıkları dolanır aklım
Okumaya devam et “Füreya”
Ne güzel oynuyosunuz
Roller tekmil oturmuş
Sessizlği bozan uğultulu rüzgar
Geçmişi anımsatan soluk resim
Havadaki nemli ağır küf kokusu
Yolun görünmez karanlık kuytusu
Zihnin en soğuk, en derin iz düşümü
Bir bir üşüşüyor iliklerime kadar…
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’50”
İçinde kaybolup
nefes aldığım şehir
Umudun yitip yitip varolduğu sokaklar
kuru kalabalıklar
Varlığı anlamsız olanlar
hepinize gülümsüyorum
kendini önemli sayanlar
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’49”
