Engin Yazı Denizi
Bora EKE’nin kamerasından Yaşamın Kareleri: “Prens Adaları, İstanbul”
Yaşamın Kareleri üzerine…
Hayat denen yolculuğa yalnız başlayıp, onu yine yalnız tamamlayacağımız aşikar. Bununla birlikte kendini bulmak adına yola çıkmış bir insanın, yolculuğu süresince ne yalnızlığı ne de ölümlülüğü bâki değildir.
Karanlıkta aynalar bile susarken,
bir gölge gibi geçip gidiyorsun geceden.
Bir su damlasının ardından bakıyor gibiyim,
Her şey tepetaklak görünüyor neden?
Bir kelebek öldürdüm bugün.
Tozunu üfledim kurtulur gibi geçmişten.
Bunun dışında olağan bir gündü.
Aynı zamanda ateşin etrafında
çocuklara anlatılan bir hikaye gibi ürkütücü…
Gönlüne ateş düşmüş gayrı,
Sözün yoktur neyleyim,
Belli ki kırılmış kalbin,
Anlatmazsan ben neyleyim…
Ateş yanar ağır ağır,
İçine işler anlamazsın,
Sonra çıkar acısı,
Haykırsan da duyuramazsın…
Son kez derim sana;