Bazı fotoğraflar vardır, sözcükler onları anlatmakta yetersiz kalır.
İşte bu fotoğrafta ben de aynı şeyi yaşıyorum. Sizler doğanın karşınızda çizdiği inanılmaz güzellikteki şekilleri izlerken, acaba vapurdaki kişiler içlerinden neler neler geçiriyorlardır? Sevgileri, hasretlikleri, yaşama sevincini, yalnızlığı…
Ben ise içimdeki seni düşünüyorum; bedenime sığdıramadığım deli ruhumu.
Kanını toplayamayacak kadar akıtırken arkanda bıraktığın yollara
Kalbinin her hücresini başka bir kaldırımda bırakırken suskunca
Emin olduğun her cümle aslında başlamadıysa
Her nefes alışın yuttuğun bir harfin düğümüyse boğazında
Öldüğün her savaştan yeniden ölmek için doğunca
Cevapsızlık telefonda kalmış bir aramaysa
Ağzından dökülen her hece al renkli dilini kanatıp çıkıyorsa
Okumaya devam et “Kaçak ’15”
Çok kalabalığın içindeyken,
Düşersin bilinmeyene,
Oradan seni kimler alır,
Bilmezsin ki nerdesin!!!
Nerdeyim nerdeyim derken,
Ansızın bir cevap gelir,
İşte olmak istediğin yerdesin,
Bu sefer başlarsın söylenmeye,
Yahu ben ne demişim?
