O kadar hayat sahneledi ki,
En sonunda dayanamadı.
Olduğu yere yıkılıverdi,
Önünden onca insan geçti,
Ama göz ucuna bile gözükemedi,
Oysa olsaydı da dili,
Anlatıverseydi gördüklerini,
Bir ömre sığmayacak kadar,
Hikaye dökülürdü kelimelerinden.
Kategori: Kategoriler
Boşluk
Bir üveyik kalbi sürçer buluta
gül uykusunda üşür
yoksan eğer duldasında
yağmurlar gözlerime üşüşür
Cemadat kendine çekilir
soyununca renkler ışığından,
aynalar yorgunluk tozu biriktirir
metal sesiyle yürüyen zamandan
Nafile
Hüzünlü bir koğuş, içinde ben, yıllarım ardımda
Her kapı kilitli ve engeller var yolun başında,
Dört duvar tek arkadaş, kitaplarım tozlu rafta,
Yazdığım her satır, benimle sırdaş olmakta.
Sözlerimle yaşıyorum ben, var aklımda onca sır,
Karaladığım her satıra, nice duygularım yansır,
Yaşlanır gözlerim, en yakın dost bile yalan taşır,
Umutlar biter ve uykuya dalarsın, biter tüm kahır.