Yasaklı bir kentin dar sokağında büyümüştüm
Burada sevmek ayıp, sevişmekse günahın en kötüsüydü
Elleri değmezdi uzaktan da olsa
Göz ucuyla denk gelmek bir korkunun titrek heyecanını yüklerdi sevdalanmış yüreklere…
Cam kenarlarında, aralanmış perde arkasında gizliydi en derin duygular
Yasaktı bu kentte umut beslemek
Sarıp sarmaladığı ne varsa
Bir bir uçup gidiyor avuçlarından
Pencereden izlediği o muhteşem manzarayı
Çekip alıyor günün en karmaşık zamanları
Huzura aç kalmış bir yetim gibi saldırıyor
O dingin anın sıcak koynuna
Soluksuzca tüketiyor
Ömrün kalan kırıntılarını
Kibriti çaktım omzuma
Gönlümün parçası yangınları besler belki diye
İçimde sütliman bir aşkı büyüttüm
Sanıp derinden o alevi tutuştum
Sanmak mı yanılgıdır aşkın açan o çiçeği
Düş satar gülüşüne
Korkutur, köşe başını bekleyen zaptiyeleri ve adileri
Acısı ağzındadır alev alışı sözlerin
Treni durmaz artık özlemlerin
Hepsini satıp bini bir paraya zaptiyelere
Ardiyelerin gürültülerine bahaneler arayıp
Geri çağırmak mümkün mü o gülüşünü
Ama kırılmıştım bir kere
Işıksız bu gönlüm
