Kategori: Işık Yavuz

Günler kısalır seni gördügümde

Sanki bir saat sonra karanlık çökecekmiş gibi yüregime

Aydınlık ararken çevremde

Bir bakmışım gömülmüşüm topragın dibine

Gözlerim buğulu ve sözlerim belki de

Yüreğimse esir şu yaralı bedenimde

Okumaya devam et “Kaçak ’09”

Belki oyuncaklarımı attım denize

Ya da kendimi mezarın dibine

Uyanmak istemiyorum artık

Geceye ve sessizlige

Rüyalarımsa unutulan benden daha fazla acı verir bedenime

Yüreğimin sesi yok ağlayan bir çift damla göze

Okumaya devam et “Kaçak ’08”

Konuşmadan bir insan nasıl anlatılır?

Bakışlarım söyler mi acaba sana, sevdiğimi?

Bügüne kadarki şiirler ve şairler yalnız seni yazdı desem yeter mi?

İnanacaklarını bilsem sökerdim kalbimi,

Üstünde senin adının yazdığını göstermek için

Ve yerleştirirdim seninkinin yanıbaşına.

Okumaya devam et “Kaçak ’07”