Kurumuş yüreğim karanlığında
Gözyaşına muhtaç gözlerim senden uzak yangınlarda
Kayboluşlarsa bulunmaz bir mekanda saklamış kendini usulca.
Bilsen nasıl zor sana ulaşmak ve yok olmak seninle bu dünyada.
Belki daha önce yazılmamış bir kelime bulurum yokluğunda
Bir yere bıraksam yüreğimi
Adını sanını bilmediğim karanlık yollarda kaybetsem tüm benliğimi.
Anlattıklarım ve duyduklarım kendiliğinden yazılsa ifademe
Yaşamım sana yakın olsa ve sen bana yakın.
Takılsam bir gölgenin ardına;
Güneş batana kadar sokaklarda.
Adam:
Karanlıkta kalmış kapkaranlık bir aydınlık var uçurumların sonunda..
Adın mı beni çeken yoksa yalnızlığım mı?
Bir çocuk gibi kanarken ben gözlerine
İçimde sonu gelmez yağmurlar yağar yorgun yüreğime…
Kadın:
Adın kadar acıtmıyordu yalnızlığın
Sen her yerdeydin ve ben her seferinde karanlıkta gömülüyordum.
Gözlerindeki uçurumsa aydınlık,
En onurlu karanlıktı benim sana olan tüm tutkum…
