Geçtiğimiz ay olduğu gibi sonbaharın hüznü bugünleri de sarmış durumda. Pek çok kişi hayatına isteksiz ve keyif almadan devam ediyor gibi görünmekte. Gerçekten de havalar mı peki bizi bu kadar etkileyen, aynı durumu güzel bir havada yaşasak daha mı farklı bir tepki verirdik? Yaşadığımız olay aynı olsa da içinde bulunduğumuz şartlar mıdır sonucu etkileyen yoksa bizim ne şekilde anlamlandırdığımız mı?
Dönem dönem başımıza irili ufaklı olumlu yahut olumsuz olaylar gelebilmekte, bana göre önemli olan başımıza neler geldiğinden ziyade başımıza gelenlere verdiğimiz tepkilerdir; ki yaşadıklarımı bilenler bu konuda ne kadar tecrübe sahibi olduğumu az çok tahmin edebilir. Bu ay sizlerle buna dair anonim bir hikaye paylaşmak istiyorum.
Sürekli olarak kendimizle övünen bireyler olduğumuz halde sıklıkla bunu inkar ederiz. Yaradılışımızdan gelen ego, özel hissetme ihtiyacı, motivasyon gereksinimimiz yüzünden bir savunma mekanizması olarak ortaya çıkan böbürlenme güdüsü, özellikle aşağılık psikolojisi yoğun olan bireylerde daha belirgin ortaya çıkar. ‘İnsanlar, sizden kendilerini eleştirmenizi istediklerinde bile gerçekte sizden övgü bekliyorlardır.’ demiş G. Maughana.
Gerek toplumsal olarak içerisinde bulunduğumuz durum, gerekse mevsim geçişinin yarattığı değişimlerin etkisiyle son günlerde pek çok insanın canının sıkkın olduğunu görüyorum. Ben de kafamın düşüncelerle dolu olup okumaya ve yazmaya zaman ayıramadığım verimsiz bir süreçteyim. O yüzden bu ay sizlere ne zaman içim sıkılsa okuduğum ve sıklıkla çevremdekilerle paylaştığım anonim bir hikayeyi aktarıyorum. Esenlikler dilerim.