Engin Yazı Denizi
Bence baştan anlaşalım, hala çok geç değil, hadi gelin okumayın siz bu yazıyı. Bak hala devam ediyor… Okunsun diye paylaştığımızda arzu edildiği kadar çok okunmuyor da, okunmasını istemediğimizde sonuç ne olacak çok merak ediyorum.
Ne demiş büyüklerimiz, insanın başına ne gelirse meraktan gelirmiş. Merak, diğerleri gibi oldukça hassas dengesi olan bir duygu, aynı zamanda araştırma ve öğrenmeye yönelik bir davranış biçimi olarak tanımlanabilir.
Gecenin dinginliği bir başka huzur veriyor insana. İnce ince yağan yağmurun verdiği zevki toprak kokusu taçlandırıyor. Yağmurun tenteye vurdukça çıkardığı sese nargilenin fokurtusu eşlik ediyor. Sigaradan oldum olası hazetmediğim halde şu nargileden aldığım keyif tarif edilemez.
Yine bir başımayım. Şu hayatta yalnızlık öyle işledi ki içime artık tercih mi yoksa alışkanlık mı ayırt edemiyorum. İnsanlarla iletişim kurmayı seviyor olsam da belirli bir sınırın ötesi ağır geliyor. Yüzeysel etkileşimin ilerisi istemsizce yorulmama neden oluyor. Sorun, benim algı ve takıntılarımdan mı yoksa insanların farkındalık yoksunu bağımlı ilişkilerinden mi kaynaklanıyor hala çözebilmiş de değilim.
Teknoloji ile aram oldukça iyidir, bu sebepledir ki çoğu kişi gerek donanım gerek yazılımsal olarak teknik konularda görüşümü talep etmekte… Bunun nedenlerin biri de aslında bilgi ile bilgiye erişmek isteyen kişi arasında aktarım yapma konusunda iddialı oluşum diyebiliriz.
Sanırım biraz da Taner’in dediği gibi (İnsanlar bilmediklerini açık etmekten kaçınıyorlar çünkü diğerleri tarafından alay edilmekten korkuyorlar. Oysa sana bir soru sorarken herhangi bir endişeye kapılmıyorum, soruşumu yadırgamıyor ve sanki küçük bir çocuğa anlatır gibi izah ediyorsun.) yapışımın etkisi de var.