Bu ay yazmayı bir türlü beceremedim. Defalarca yazıp, ardından sildim. İnsanların duyguğu bunca üzüntü ve sıkıntının arasında içimden hiçbir şey yazmak gelmedi. Duygu ve düşüncelerimi nasıl aktaracağımı bilemedim.
Benim tek bildiğim: “Sevginin gücü, güç sevdasına üstün geldiğinde, dünya huzur bulacak.”
İnsanlarla iletişim kurabilmek gerçekten başka türlü bir sanat. Tanışılan her insan yeni bir kitap gibi geliyor bana. Kitabın ismi ve fiziksel nitelikleri gibi kişinin ismi ve dış görünüşü de karşımızdakine dair önizlenimlerimiz oluşmasında etkili oluyor. Bu önizlenimler ise çoğu zaman geçmişte okuduğumuz kitaplar ve tanıdığımız diğer insanlar sebebiyle önyargıları da beraberinde getiriyor.
Her kitabın türü ve teması gibi bireylerin de karakter özellikleri mevcut. Yeni tanışma safhasını kitabın arka kapağını okumaya benzetiyorum. Az, öz ve başlangıç için temel bilgileri içeriyor. Bazen başkalarının o kitaptan edindiği deneyimlere yer veriyor.
Artık içinde bulunduğumuz sosyo-ekonomik şartlardan mıdır, havalardan mı yoksa gezegenlerin konumundan mı bilinmez (şu Merkür de hep geri gidiyor zaten) şu aralar herkes biraz agresif… Çoğu kişide bir boş vermişlik ve umursamazlık mevcut. İnsanlar bilmeden-istemeden, bazense isteyerek ve çekinmeden birbirlerini kırıp incitiyor. Benim oldum olası en çok yakındığım konu olan ötekeleştirmeyi de had safhaya çıkartmış durumdayız.
“İnsan ayıpladığını yaşamadan ölmezmiş!”, bu sözü son zamanlarda çok düşünür oldum. Okumaya devam et “Makro Felsefe”
