“Zaman akıp geçiyor dur demek olmaz!” şarkısını mırıldanıyorum kendimcee.. zaman zaman, kimi zaman!
Zamanın akışına yapabileceğim bir şey yok, malesef! Tek yapabileceğim şey; içinden çıkılamaz bu derin sulara, hatta ve hatta bu sele kapılmamak. Sele kapılıp da, insanı insan yapan değerlerimizden uzaklaşmamak, en önemlisi de hayatın curcunasına karışmamak.
Oldukça kısa olan zamanı, sevdiklerimizle birlikte değerlendirmek; en güzel şekilde… Kendimize bile vakit ayıramazken, kaldı ki çevremizdekilere kendimizden zaman ayırmak, oldukça zor… Bu da insanlar arasındaki ilişkileri çatışmalara sürükleyen neden oluyor. Zaman kavramı bu denli lanet bir şey! Ne denli de anlamsız tartışmalara sebep oluyor.
Okumaya devam et “Zamanın tadına varamaz olduk! Bu çalkantılı dünyada…”
Bugün bunalım yapasım, kendimi mutsuz edesim, havaya serzenişte bulunasım, annemle didişesim, kalın ve koyu renk kazaklar giyinesim, arkadaşlarıma naz yapasım, ne yiyeceğim diye düşünesim, kumanda elimde ‘değiştir’ oynayasım, dolabımı sil baştan derleyip toplayasım, saçlarımı yaptırıp kendimi daha havalı hissedesim yok… işin aslı bugün tumturaklı cümleler kurup, felsefi yorumlarla süslenen bi yazı yazasım da yok… Ben en iyisi senden, benden, bizden bahsedeyim… olmadı baştan!
2012 adlı filmi seyredesim yoktu. Ama can sıkıntısı, uykunun bir türlü gelmeyişi ve içimde biriken sıkılganlık, vakit öldürme arzusuyla birleşince seyredeyim bari dedim. He bu arada filmi seyretmeden önce görsel ve yazılı medyada konuyla ilgili birçok haber, köşe yazısı ve ıvır zıvır okudum herkes gibi. Merak ettim nedir abicim bu mayaların olayı diye. Sonra araştırdım internetten işin aslını. Cahil cühela bi adam değilim. Açıkçası bu haberleri ve filmi görene kadar hiçte merak etmedim, mayaları moyaları. Size diğer entel danteller gibi; “arkadaş 89 yılından yani 6 yaşımdan beri biliyorum lan ben kıyametin kopacağını köylüler, sizin gibi sinemadan, gazeteden görmedik” triplerine girmedim.