Engin Yazı Denizi
“Bu ağaçlar da bir gün kuruyacak.” diye geçirdi içinden, yol boyu yürürken izlediği ağaçlara bakarak. Sonra “Yıllara meydan okuyan o büyük gövdesi basit bir darbeyle yere serilecek. Belki biraz kalın olursa devrilmesi de biraz daha uzun sürer.” dedi. Tıpkı insan gibi. Ne kadar güçlü durursa o kadar çok yıkılmak isteniyor, hem insan hem ağaç. Ağacı yıkan da insan üstelik, insanı yıkan da…
Gecenin en koyu demi üstümüzde
Bak bulandı düşler yine
Anka kuşları hikâyedeydi
Çocuktuk, kim büyüttü
Savurdu son deme
Günün sarhoşluğu henüz üstümüzdeydi
Kaç kadehten sonra şuur gidiyordu
Bir ayyaş kaç şişe deviriyordu
Masada oturan cengaver
Düşlerde neden titriyordu
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’31”
Tarih 23 Ağustos 2019, sabah çayımı aldıktan sonra bilgisayarımı açtım haberlere bakıyorum; gözüme bir kadın haykırışı ve ellerden kayan bir çocuk ilişiyor.
Videoyu izliyorum, iki cümle kalbime pençelerini geçiriyor; “Anne ne olur ölme!” ve işte yaşamımdan utandıran ikinci cümle, “Ölmek istemiyorum!”.