Yine geldi yılın hüzünlü aylarından bir Eylül ayı. Soğuk havaların, yağmurların, esen rüzgarın habercisi. Her mevsimin kendine özgü bir güzelliği vardır. Heyecan getirir, özletirler kendilerini. Fakat Sonbahar ayrı bir duygusaldır. Tabiatın döküldüğü, insanların zoraki güldüğü mevsimdir.
Ayrılıkların en çok yaşandığı mevsimdir aynı zamanda. Ormanlardaki sarı ve turuncu renkler ve yağmur eşliğindeki yürüyüşlerim gelir aklıma. “Her gönül insanı yemiştir, ömründe birkaç kez, Eylül’ün tokadını.” diye ne güzel ifade etmiş Sonbaharı Servet Saygınoğlu. Okumaya devam et “Sonbaharda Hüzün”
Bodrum’dan Yatağan-Çine yoluna çıkıyoruz. 25 km sonra Çine’ye varıyoruz. ALABANDA sola işaretini görünce sapıyor ve 9 km daha gidiyoruz. İşte düzlükte orta yerde Alabanda bizi bekliyor. Eski adı Araphisar (ALLAPHİSAR) yeni adı Doğanyurt olan bu yerleşim merkezinde Alabanda’nın M.Ö 4.yy’da kurulduğu tahmin ediliyormuş. Zafer atı (Ala: At; Banda: Zafer) anlamına geldiğini söyleyenler de var; “yılkı atı” anlamına geldiğini söyleyenler de. (Yılkı Atı deyince Abbas Sayar’a edebiyatımıza böylesine muhteşem bir kitap armağan ettiği için bir selam ve sevgi göndermeliyim, diye düşündüm.)
İnsanların pişmanlıklarını, zamanı geri almaya duydukları özlem ve ‘keşke’leri en iyi anlatan ve çok telaffuz edilen bir cümledir ‘şimdiki aklımla maziye dönebilsem’ tümcesi.