Bir varmış bin kere yok olmuş gurur, haset, kin, nefret, ne kadar kirletilmiş duygu varsa ardın sıra götürmüş; çamur özünden ayrılmış, berrak su ve toprak kalmış geriye.
Biz ne çok önemsiyoruz kendimizi, aşktan kaçılırmıymış hiç, sonsuza kadar kirli kalabilirmiymiş ruh. Biz; aciz insanoğlu, betonda yürüyen toprak hasretiyle yaşayan, toprağa varmak mücadelesinden kaçan, bir damla yağmurda ıslanmaktan korkan, bizi biz yapanı ret eden ama dünya yıkılsa burnundan kıl aldırmayan; biz kendimizi ne sanıyoruz böyle, korkulurmuymuş aşktan öyle, kapılıvermişiz dünya haline.
Bugünkü yazım hepimizin çok severek dinlediği bir şarkı ‘Hotel California‘. İlk yorumunu Eagles grubundan dinlediğimiz bu şarkı her ne kadar eski bir şarkı da olsa hala çoğumuzun arşivinde bulunan, duyduğumuz anda iki dudağımızı bilinçsizce harekete geçirip söylememize sebep olan bu şarkı 1976’da kaydedilen Don Henley, Glenn Frey imzalı bir Don Felder bestesidir ve Dol Felder 12 telli gitarıyla bu zamana kadar değer kaybetmeyecek gitar solo girişlere sahip bu şarkıyı besteler.
[Editörün Notu: Yazının ilk bölümü olan Amir Mümtaz ve Onun Absürt Macerası ‘1 isimli paylaşımı okumak için