Sen aşksın,
Bense sana aşık bir divane.
Ne zaman seni unutmaya kalksam sol yanıma bir ağrı saplanıyor.
Uzaklara bakıp seni düşündüğümde gözlerin geliyor aklıma.
Yağmurla yarış ediyor gözyaşlarım…
Özlemin bir dağ oluyor yüreğimde.
Ne zaman aynaya baksam sen oluyorum.
Her cümlem seninle başlıyor ve sonu gelmiyor.
Sen diyorum, sonra yine sen, sen ve sen…
Gözlerin olmasaydı
Ellerin, dokunuşların,
Öpüşün olmasaydı…
Sen olmasaydın
Ne biliyim, unutabilirdim.
Unutabilirdim seni.
Her şeyini…
Nilgün’s Styling Page 2013 ‘April
Dile getirmek istediğim ve rahatsızlık duyduğum bir noktaya değinmek istiyorum. Bugün Cumhuriyet’in kuruluşunun üstüne tam 90 yıl geçmiştir. Hiçbir ülke yoktur ki kuruluşunun 90. yılında Ata’sını unutsun, kurtarıcısını, çektiği ıstırapları, verdiği mücadeleyi unutsun. Binlerce yıl imparatorluğunu korumuş, saltanatını sürdürmüş devletlerin yanında Türkiye Cumhuriyeti henüz 90 yıllık geçmişiyle körpe bir fidan gibiyken nasıl oluyor da omuz omuza mücadele verdiğimiz insanlar şimdi ülkenin bölünmesi için dış kuvvetlerle işbirliği yapıyor? Kurtuluş Savaşı’nda Lazlar değil miydi bu vatan için mücadele eden, Çerkezler değil miydi, Kürtler değil miydi, Arnavutlar, Boşnaklar, Araplar değil miydi? 90 yıl geçtikten sonra değişen kişisel çıkarlar mı, yoksa özgürlük safsataları mı?