Engin Yazı Denizi
Anneciğim
Sana “anne” diyorum
Nedenini bu mektupta anlatacağım sana
Eski sahiplerim bana üvey evlat gibi baktılar
Hasta olunca bakamam diyip beni sokağa attılar
Sokaklara bırakıldıktan sonraki barınak yaşantım berbattı
Gözlerim kör olmak üzereydi artık
Barınaktayken bir ameliyat geçti başımdan
Ama temiz bir ortam gerekliydi düzelmem için
Yuva gerekliydi
Anne baba gibi, kapı gibi bir destek gerekliydi
Okumaya devam et “Cocker Cinsi Vodka’dan Sahibi Sema Kahveci’ye Mektup”
Bilmem kaçıncı can verişi kalbimin, sayamaz oldum. En tuhafı da katilinin hep aynı kişi olması. Yüreğini paramparça eden bu kadar sevilir mi hiç!
Anlamıyor. Kalbimin katili anlamıyor. Ömrümün sahibi olabileceğini bilmiyor… Geliyor, vuruyor ve gidiyor… Sevmiyor desem; seviyor… Özlemiyor desem; özlüyor… Ama yine de gidiyor…
Çözüm arıyorum günlerdir. Seven acı verir mi sevdiğine? Bu kadar sevilirken gitmeyi seçer mi? Her şeyi göze almazsa sevdalılar, buna aşk denir mi?
Geldik gördük gidiyoruz,
Neydik nerdeyiz ne olduk,
Aldık verdik sattık,
Yedik içtik sevindik.
Daha ne olsun birader,
İşte hayat tekerleme gibi,
Biz de içinde bir oyuncu,
Bir, iki, üç, bir, iki, üç…