Yalanlarımız var, henüz söylemedik.
Sesimiz bir dağa çarpıp geri gelmedi.
Yitireceklerimiz hala ellerimizdedir,
Lakin yuvasından uçtu bir kuş, bilmez ki;
Mevsimi değil henüz gitmelerin.
Bir kahkaha yarım kaldı mı,
En hüzünlü şarkısı budur insanın,
Anlar ki dönmeyecek giden.
Susar yine de arasında bildiği bütün mısraların
Okumaya devam et “Jamais vu IX”
Yine Ankara’nın müthiş soğuğunda uyandım bu sabah (sevdiklerim aklıma düştü, içimi ısıttı bir anlık durum). Yataktan kalkarken hissettim o esintiyi. Yorganımı çektim boyumca. Her ne kadar beş dakika sonrasında kalkmam gerektiğini bilsem de gözlerimi biraz daha kapatmak huzur verdi bana…
Perdemi açtım. Baktım ki yağmur bulutları… Yine onlar ah dedim içimden, giyecektik yine paltoları, çekecektik botları…
Yüzümü yıkadım. O soğukluk birden uyandırdı beni.
Sevgimin hiçbir amacı yoksa neye yarar ki bu gözyaşları,
Akıtılması geç kalmışken, her güzel şey gibi.
Hüznün özlemi, dudaklarımdan damlayan sözler
Çığ tanesi gibi büyüyor çığlıklarım içimde.
Kaybedilmeyi bekleyen bir yenilgi benim ki
Ya da kabullenmek hatalarımı.
