Konuşacak ne çok şey vardı bitirmeden önceydi…
Birazı yalan birazı gerçekti inanmak gibi yapmak en içten samimiyetsizliğimdi…
Baktık görür gibi hissetmiş gibi en hissiz halimizdi gerçeğin en içtensizliğiydi
Bilmediğimiz ne kadar çok yalanımız varsa, gerçekmiş gibi yaşadığımız…
Ne hislerimizdi ne de kendimiz bu kadar “yabancı” daha çok yalancı!
Sürekli aynı hikaye..
beyaz atlı prens gelir seni öper ve bir ömür boyu mutlu yaşarsın…
Keşke ömür boyu değil de hakkıyla şöyle bi’ kaç gün o aşkı yaşayabilsek..
her hayatımıza girene işte bu o demeden önce iyice düşünmek gerek..
her karanlığını aydınlatana ilah gözüylede bakmamak gerek..
belki de amaç senin karanlığını aydınlatmak değil kendine yol bulmaktır
Okumaya devam et “Eyvallah”
