Engin Yazı Denizi
Dünde kalmış bugüne suskun bir hal… Yaşarken toplanmış bavullar içinde en eski geçmişler ve hala geçmemişler…
Dünden gelen o “iç sesler” bugünün fırtınasını yaşatmışçasına içinde hazır…
Bir haykırışın bekleyişi gibi vurmuş en dibine.
O dünde kalan her şeyin bugünü yaşatmayacağını bilmek kadar eksik hep o anlar…
Mesafelerine gizlenmiş gibi yabancı bugüne o anılar…
Başka bir dünya hayali, çoktan yokluk. Gecenin farklı mekânlara düşebilme ihtimalinin yarattığı olasılıklar silsilesi… Bir hayaletin gıdıkladığı topuktan rengârenk bir sis kuşatması, belki. Her yer ve her şey olduğundan farklı, soyundukça eksik. Bazı önemli şeylerin değişmemesine, devinmemesine sevinmeli mi?
Çoğu düşler, içinde bulunulan duruma bir karşı duruş, başkaldırı rüyasıdır. Öyle olmaması ihtimalidir düş. Yaşamın tüm uzuvlarından, akılbankalarının bize yönelttiği limitlere çakmak çakmaktır. Istırabın rüyada büründüğü şekiller her ne kadar kasvetli, karanlık ve ürkütücü olsa da düş o gecenin yazdığı eşsiz bir hikâyedir.
Her güzel anda, her sıkıntıda koşarak danıştığımız Sezen Aksu’dan gelsin:
…
Ah kaldırımlar biliyor, bi’ devir muhteşemdik
Güz güneşinden hüzünlü, ilk yazdan şendik
Pazartesi sendromları, fobiler, ataklar gibi şeyler üretilip, duygu tüccarlığı henüz meslek erbaplarından sayılmazken, cumbada var gücüyle alttan kaldırdığım ve küçük demirlerini çevirip sabitlediğim camdan belime kadar uzanmış, Tekelci Fevzi Amca’ya sepet sarkıtıp, “bir şişe Koka Kolaaa” diye seslendiğimde biz henüz 80’leri ve 90’ları sürüyorduk.