“Hasret Geçitleri” Bir Serra Yolasığmaz Yorumu
Eksik parçamız “Hasret Geçitleri”… Doğarken bırakmak zorunda kaldığımız diğer benliklerimiz şimdi nerede? Bu bazen bir başkasının gözünde yakaladığımız ışıktır. Bazen bizi derinliklerimize daldıran bir başkasının sesinde bulduğumuz sıcaklıktır. Ya da bir başkasının yumuşacık uzanan elidir içimizi ürperten. Aynı sancılardaki farklı algılamalar gibiyiz: Öteki ve ben… Ben ve herkes… Hepsi doğarken bırakmak zorunda kaldığımız benliklerimiz değil mi?
Daha ileriye gideceğim.
Düşüncemin açtığı boşluğun
Tüketici bir yenidenlikle
Yaşamı yeniden başlatacağım.
Bu sokak aralığı, gece ve köpekler…
Tastamam yerindeler.
Yaşam yeniden başlıyor.
Bir etkinlik alıştırması gibi sokaklar.
İyi niyetle benimle alay ediyor.
Sisli tombul yaratıklar…
Okumaya devam et “Oda”
Başka bir dünya hayali, çoktan yokluk. Gecenin farklı mekânlara düşebilme ihtimalinin yarattığı olasılıklar silsilesi… Bir hayaletin gıdıkladığı topuktan rengârenk bir sis kuşatması, belki. Her yer ve her şey olduğundan farklı, soyundukça eksik. Bazı önemli şeylerin değişmemesine, devinmemesine sevinmeli mi?
Çoğu düşler, içinde bulunulan duruma bir karşı duruş, başkaldırı rüyasıdır. Öyle olmaması ihtimalidir düş. Yaşamın tüm uzuvlarından, akılbankalarının bize yönelttiği limitlere çakmak çakmaktır. Istırabın rüyada büründüğü şekiller her ne kadar kasvetli, karanlık ve ürkütücü olsa da düş o gecenin yazdığı eşsiz bir hikâyedir.
