Engin Yazı Denizi
I don’t mind eating what’s served on my plate
Here’s the blank canvas for you to paint
Just choose the right patterns to stimulate
Till tingles begin leading me to eight o eight
The way you’r talking to me, making me blush
It’s getting harder to handle the rush
Fast and slow synchronizing the flow
You are my wonder crush
Baş aşağı kanepede oturuyorum.. Küçüklüğümden beri her versiyonuyla rahat ettiğim oturuş bu olsa gerek, tavana bakarak bir sürü şey düşünüyorum.
Dudağımdaki yaramaz çarpık gülüş, Colgate reklamı gülüşüne geçip gözlerimi kapatmak üzere kısarken, bay rüzgar saçlarımla flört ediyor. Kocaman bardağımdaki buzlar tamamen erimeden kahvemi içmek istiyorum, bir yandan şimdi bunu yapmayacak kadar da konforluyum.. Aile, arkadaş, iş ve özel hayat arası mükemmel dengeyi kurdum artık tepetaklak dursam bile optimum duruşumdayım.
Az ya da çok hepimiz vücut dilimizi kullanıyoruz. Sözcüklerin tarif edemeyeceği, yetersiz kaldığı yerlerde; aktarmak istediğimizi daha dolu, kişiselleştirilmiş sunmanın araçlarından bu işaret ve hareketlerden yararlanıyoruz. Ben konuşurken el işaretlerini hemen hiç kullanmadığımı, anlattıklarımla sadece mimiklerimin paralel gittiğini farkettim. Tabi karşımdaki kişiyle hiçbir ortak dilimizin olmadığı bir durumda alternatif iletişim kaçamağı olarak el işaretlerine sığınmayacağımı da söyleyemem. :)