Belki oyuncaklarımı attım denize
Ya da kendimi mezarın dibine
Uyanmak istemiyorum artık
Geceye ve sessizlige
Rüyalarımsa unutulan benden daha fazla acı verir bedenime
Yüreğimin sesi yok ağlayan bir çift damla göze
Yok olmak için kaçıyorum sensizliğe
Kanlı sözcükler bulaşıyor üzerime
Ve yalan saatler gösteriyor:
Gece yarısından bir ölüm önce
Ölüme gülerek gitmek mi?
Yoksa umutsuzca yaşamak mı gönüllerde?