“Ay ışığının gülümseyen yüzü
Anlat bana kızıl güzelliğini.”
Frezya çiçeğinin baygın sularında
Mavi bir balina yüzer
Bu Mavi Balina’nın
Katedral üstüne üstüne çöker
Siner omuzlarına isleri
Yoksul ya gelip geçen ezer
Gitmek ister karasal iklimler düşer peşine
İzini taşır bin yıllık bilenmiş pas gibi
Çünkü onlar batık bir kırçıl gibi kargışlar dizer
Yutkunur
Yelkenlidir lokmaları
Ey taze Ay Işığı
Aydınlat artık solan bu Frezya’yı
Bulutlar arasında ne de güzel kaybolursun
Beni de sakla
Bulutların pamuk pamuk yumuşaklığında
Asi
Kararlı
Sonsuz Ay Işığı
Parlak yıldızlarını bana da uzat
Onlar da bilsinler Frezya’yı
Onlar da silsinler Mavi Balina’yı
Frezya diye haykırsınlar
Adımı duyayım yıldızlardan
Yıldızlar örtsün karanlıklarımı
Karanlıklarım karabasandır yatağımda
Her gece soluğumdan vurur beni
Bu yüzden nefesim tıkanıktır biraz
Bak geçmişe yoksul dillerin anmaları
Yoksul diller yaralar adımı
Ayıklarım bataklıklardan önce alfabeden adımı
Mavi Balina
Yıkarım koyarım önüme
Aydınlık bir çağrı uzatır gibi dizlerime
İyileşirim belki diye
Kanarım parlaklığıma
Sevgiye kanar gibi
Ama gerçek
Haykırır harikulâde güzelliğini
Benim adım öylece kalır bataklıkta
Bin yıl oldu izbe bir pasağım dünya denilen sonsuz yerde
Eskiden Mavi’ydim
Sen arındır beni ışığını ver
Tüm kainat bilsin karanlığımı aydınlatansın
Yüzümü sonbahara verdim
Çağır adımı
Frezya
Aydınlığımsın