Yaşadığımız üzüntülerin, ulaşamadığımız hedeflerin, uğradığımız başarısızlıkların ve hayal kırıklıklarının sorumluluğunu hep başkalarına yüklüyoruz. Kendimizce sorumlular buluyoruz sorunlarımıza.
Kariyerimizi erken bitirmenin sorumlusu çocuklarımız, iyi bir eğitim alamadığımız için hayal ettiğimiz yerlere gelemememizin sorumlusu annemiz babamız, istediğimiz okulu okuyamamış olmamızın sorumlusu eğitim sistemi, kadınlara/erkeklere temkinli yaklaşmamızın sorumlusu bizi üzen ilk aşkımız, hak ettiğimiz konuma başka arkadaşımızın getirilmesinin sorumlusu patronumuz, yöneticimiz, sınıfta kalmışsak sorumlusu hocamız…
Okumaya devam et “Hayat Sona Erdiğinde Kimi Sorumlu Tutacağız?”