Sonbahar rüzgarları dışarıda, içerisi ise hiçbir zaman sıcak değil!!! Yüreğim donar adeta bu mevsimde. Rüzgarlar sanki hüznü de beraberinde getirir. Gökyüzü, yaşam, insanlar, etrafımdaki tüm nesneler aniden solar, yavaş yavaş renklerini kaybeder.
Soluk, ruhsuz günler beni beklemektedir. Her yıl böyle olmuştur; kimseye anlatamam, hayata devam ederim. Çevremden bazı konularda destek alırım. Okumaya devam et “Yağmur ile Rüzgar ile Gelenler…”
“Her yanını çiçek açmış erik ağacının, nereden baksan gözlerin kamaşır.
Oysa ben akşam olmuşum,
Yapraklarım dökülüyor usul usul
Adım Sonbahar” (Atilla İlhan)
Gerçek bir sonbahar tadında yaşadığımız ekim ve kasım aylarının ardından tam anlamıyla atkılarla, berelerle soğuklara teslim olduk desem yeridir galiba.. Yaz aylarının sıcak canlılığının kendini sokaklarda rüzgarla düşen sararmış yapraklara bırakması hüzünlü, ama yağan karla birlikte çocukların elleri donana kadar hiçbir şeyi umursamadan oynaması bir o kadar da neşelidir.. Okumaya devam et “Giden Yaz.. Gelen Kış..”
Her daim kalabalık bir alışveriş merkeziydi buluşma yerleri. İlk kez gözlerine rastladığı yerdi, burasıydı. Bir daha düşlerime girer mi diye düşündüğü o bakışları şimdi doyasıya yudumlamanın verdiği tuhaf sarhoşluk başını döndürüyordu genç adamın.
Sıcağı yazdan kalma bir sonbahar ikindisiydi vakit. Oysa yüreğinde ilkbaharın kıpırtısını hissediyordu; tomurcuk açan çiçeklerin kokusu, kanat çırpan kelebeklerin titreşimleri, gökkuşağına gebe gökyüzü… Tezattı ve güzeldi. Bütün hissettiklerinin, onun gözlerinden içine aktığını düşünüyordu. Bayılmadığına şükretti…
