Engin Yazı Denizi
Gitar sesi ruhuma dokunuyor
ve yalın bir ses içimi üşütüyor
belki yalnızlıklarımı hatırlatıyor
belki de kaybolmuşluğu.
Zamanın ötesinde Kendimle yüzleştiriyor
ve Mutluluğun kapısını aralarken,
Korkudan içeri girmemi engelliyor.
bazen hazin, bazen hüzünlü yollara sokuyor
kendimden öteye gitmeme sebep oluyor.
ve her oluşlarımda, biraz daha içimdeki Aşk kendine Hüzün yüklüyor.
Rakım kadar yüksekti sana olan özlemim
Rakı’m kadar beyazdı…
Rakının akı kadar saydam ve netti aşkım
Rakının yaktığı kadar acıydı kavuşamamak
Rakının yanındaki peynir kadar sıcaktı, samimiydi aşk
Rakı’m kadar beyazdım sana
Lekesiz
Tertemiz kalple sana gelmiştim
Sen ne yaptın?
Okumaya devam et “Rakım ve Rakı’m”
Adam:
Karanlıkta kalmış kapkaranlık bir aydınlık var uçurumların sonunda..
Adın mı beni çeken yoksa yalnızlığım mı?
Bir çocuk gibi kanarken ben gözlerine
İçimde sonu gelmez yağmurlar yağar yorgun yüreğime…
Kadın:
Adın kadar acıtmıyordu yalnızlığın
Sen her yerdeydin ve ben her seferinde karanlıkta gömülüyordum.
Gözlerindeki uçurumsa aydınlık,
En onurlu karanlıktı benim sana olan tüm tutkum…