Sonrası kara delik işte
Aklın durup yüreğin hükme devamıydı
Oysa belliydi gelişinden
Gidişinde bir bulanıklık olacaktı
Yerle bir olmuş düşler
Ve cehennemin tam ortasıydı
Düş silinmiş, umut kaf dağının ardına saklanmıştı
Söylenmeyen söylenenden çok daha önemliydi
Yalnızlığımın kırılgan kanatları
Bahse girdiğim ölçüleri uzat kararsızlığıma
Uçabilmenin garip hezeyanı,
Belki seni geri verir bana
Kaybolurken bulutlar gökyüzünde
Kırılmaya meyyal heveslerim var şimdi
Bu bir gök kaybı
Kaçmanın dizginleri tutar dizlerimi
Baygın havsalanım inatlar türetir ahlaksızlığa
Hibiskus kımıldar, rüzgara terennüm eder
Okumaya devam et “Hibiskus”
İşgali güç bir ülkenin
Suskun çocuklarıydık
Kurşuna dizilmiş sevdaların tanıkları
Terkedilmiş evlerin damları
Ve biz bu kentin sevda yoksunu insanlarıydık
Vazgeçtik teslim olduk
