Kaybettiğimiz, sevdiklerimizin acıları en derinimizdeyken yaşama telaşında sıkışıp kalmış olan ruhumuz nefes almaya direnen “o” özlemimiz…
Uyanılan sabahların, özlenenlerin yokluğundaki “o” his tarif edilebilinir mi?
“O” sesi bir daha hiç duyamayacak olmak nasıl nefessiz bırakır insanı ve nasıl özlenir çekip giden her bir nefes…