Ben… Hayallerimin tekrar canlanması, içsel derinliğimden gelen o heyecanı ve yaşadığım o küçük mutlulukları bir daha izlemek ve tekrar hafızamda canlı tutmak adına gözlerimi kapıyorum.
Oysa Sen… Benim uyuduğumu düşünebilirsin.
Öyle rahatladığım an ki o an
O üzerime yapışan zaman
Kalkıyor olanca hızıyla an ve an
Ya gözlerim açıldığındaki gerçekler
Korkuyorum yine beni nereye çekecekler
Okumaya devam et “Hayatı Yaşama Kılavuzu”
Neyin o muhteşem sesini dinledi bir gün ve o sese hayran oldu, aşık oldu o küçük kız. Sonra aylarca onu öğrenebilmek için ağladı, inledi. Ben bu sazı, neyi öğrenmek istiyorum; ne olursa olsun bana bunu öğretecek bir hoca bulun dedi. Anne ve babası yavrularına küçük bir yaşta olduğunu ileride biraz daha büyüdükten sonra bu isteğinin mümkün olabileceğini söylediler. Fakat öyle gönüller var ki ne söz dinler ne de nasihat; o sadece hayran olduğu sesin peşinden gitti. Pervane böceklerinin ışığa gitmesi gibi. Kendisini hiç sorgulamadan cüssesine hiç aldırmadan fiziksel özelliklerini bilmeden. Tabi bu sevgi küçük kızın kalbine girmişti bir kere…
