Tekir geldi yanıma… Yüzünden düşen bin parça.
Sıcak bir yaz akşamı, çatının üzerine kurulup aşağıda olup bitenleri izlerken, olur da şapşal bir kuş önüme düşer diye beklerken, komşu bahçenin tekiri bir “mav”layıp, yanıma ilişiverdi. Yüzünden düşen bin parça, gergin gergin gerindi.
Dedi ki insanlar çiğ et yemeye başlamış. Yani bize yemek azalmış. Ayıptır söylemesi, biz kediler oldum olası çiğ ete bayılırız. Hele menüde ciğer varsa, tutmayın beni, dağğıtırrız… Maaav!
Kediler ve köpekler arasında düşmanlık olduğuna inananlardan değilim ama; olduğunu varsayanların bir inanışı varmış… Normalde sokak kedisi kendini saldırgan köpeklere karşı koruyabilirmiş… Bu direnci kıran tek şey, sevgiymiş… İnsanlar, eğer bir sokak kedisinin başını okşar ve ona şefkat gösterirse, kedicik kendisinin koruma altında olduğunu zanneder ve sivri tırnaklarını içeri çekermiş… Ve bir gün, köpeklerin dişlerini enselerinde hissederlermiş sonunda… Bir sevgi dokunuşu, sonları olurmuş o zaman…
Çapaklı gözlerle izliyorum hayatı..
bir kedi yavrusu gibi; tutsun boynumdan biri..
temizlesin annem tüylerimi;
gitsin pis’i, kir’i.
sonra yumuş yumuş doyayım tüyler arasında.. sonsuz güvenli..
daha ”sadece” doymak için cilve yapmıyorum insan denen devlere..
bazıları o kadar kötü bakıyorkene.. :)
küçüğüm daha..
göre diğer kedilere.
bu beni ayrıcalıklı kılan bence..
Okumaya devam et “Küçük Kedi”
