Yazmaz oldu kalemim,
Gözyaşımla ıslandı defterim
Ne karaymış kaderim
Hiç gün yüzü göremedim
Yazmaz oldu artık kalemim
Kederle doldu yüreğim
İçimi satırlara dökemedim
Okumaya devam et “Kardelen Misali”
Yazmaz oldu kalemim,
Gözyaşımla ıslandı defterim
Ne karaymış kaderim
Hiç gün yüzü göremedim
Yazmaz oldu artık kalemim
Kederle doldu yüreğim
İçimi satırlara dökemedim
Okumaya devam et “Kardelen Misali”
Yine kar, yeni kar, yeniden kar…
Elimde bir fincan çayla, sıcak odamın penceresinden bakıp o beyaz kutsal örtüyü ilk gördüğümde, aklımın uçsuz bucaksız dehlizlerinde bunlar esivermişti. Sonra içiçe geçen düşünler peşpeşe geldi.
Ne kadar ilginç bir varlıktır kar dediğimiz şey. Ansızın bir sağanak gibi bastırdığı nadiren olur, usul usul başlar çoğu zaman. Önce ağaçları, minareleri, araçları kaplar. Sonra yollarımızı sıvazlar pamuktan örtüsüyle. Öyle olağanüstü salınarak süzülmektedir ki gökyüzünden. Salınarak… Meğer her bir tanesini bir melek taşırmış yeryüzüne.