Ne kadar şehvetli, ne kadar görkemli dışardan seyirci olduktan sonra.. Ya içi? ..Maneviyatı dolduramayacak kadar maddi.. Yaşadığımız ilişkiler, arkadaşlıklar, mutlu olma çabalarımız tamamen sahip olduğumuz parayla eş değerde.. Nişantaşı, Bebek, Cadde ve bunun gibi bir çok yerde bir şeyler yiyip içmek ne kadar zorlaştı.. Lüks oldu artık keyif almak, güzel yerlerin tadını çıkartmak.. Bu tarz yerlere karşı olduğumdan değil ama, ne zamandır bu kadar pahalı yaşıyor olduk çözemedim?
Ne zamandır sahilde kahvaltı yapmak etiketli insanlara ait oldu? Ne zamandır, gittiğimiz mekanlar, yediğimiz yemekler, içtiklerimiz, kıyafetlerimiz, cv’miz, saygı görme ölçütümüz oldu? Ne zamandır sevgililerimizi aldıkları hediyelere göre kategorileyip seçer olduk?
Yağmurlu bir İstanbul sabahında yollarda olmak da güzel.. Şemsiyenin altına sığınanlara inat yüzümü gökyüzüne çeviriyorum. Okşarcasına değiyor yüzüme, tenime yağmur damlaları.. üşütmüyor, aksine dahada ısıtıyor.. Kırılan kalbimi onarıyor her damla.. ve senin yapamadığını yapıyor.. şefkatle sarıyor her yanımı…
Sabahın erken saatlerinde