Hep diyorum bu sefer bir hikaye yazayım, bir şiir paylaşayım ama gözlemlerime dayalı paylaşımlarda bulunma dürtüsü diğerlerinin önüne geçiyor.
Farkında mısınız ne kadar da çok şeyi erteliyoruz! Bunu da yapayım, şunu da atlatayım, bu da bitsin ondan sonra… Bazı şeylerin sırası hiç gelmiyor. Yapmak istediklerimizi yapamıyor, dahası olmak istediğimiz insan olamıyoruz.
Ne demiş düşünür; “Mutluluk varılacak yer değil, yolculuğun kendisidir.” Okumaya devam et “Hayatınızı Ertelemeyin”
Hayata bağlanmaya neden aramıyorum. Bana hayatı bağlayacağım çünkü. Kendimi yaşamın merkezine yerleştireceğim. İlgi odağı olmayı mı seviyorum ne? Galiba öyleyim. Konuşulmayı, konuşmayı, sormayı, araştırmayı seviyorum… Farklı gözle bakarım, ararım, bulurum. Şimdi gözlükleri de değiştirme zamanı benim için… Pembe diye tabir edilen gözlüklerin modası geçti bana göre. Turuncu olmalı benim gözlüğüm, hem de çok turuncu. Sıcak ve samimi, camın rengi de içini ısıtmalı insanın. Bir taktığında gözlüğü çıkarmak istememelisin. Tutkuyla bağlanmalı, gözün gibi bakmalısın gözlüğüne de. Kayıp ettiğini fark edip, hemen aramaya başlamalısın. Yerine başkasını almayı asla aklına bile getirme. Bulmalısın onu. Kullanıp bir kenarda bırakma, değer ver ona.
İnadına yaşamalıyız bu hayatı… İnadına atmalıyız çocuksu masum kahkahaları… Pembe yalanlar söylemeliyiz kendimize mutluluk adına… Bu saatten sonra birazda bencil olmalıyız belki de sadece kendimiz için yaşamalı, belki de ilk defa hoyratça davranmalıyız… Hayır diyebilmeliyiz artık bizi üzen insanlara, dur demeyi öğrenmeliyiz bir an önce… Hayat mı acımasız, insanlar mı yalancı? Cevaplarını bildiğimiz sorulara takılı kalmamalı artık… Sadece gülümsemeliyiz. :) Okumaya devam et “İnadına Gülümsemeliyiz Hayata”
