O kadar huzurluyum ki!
Kendine adanmış bir ruhun dinginliği ve gecikmiş olmasına rağmen bekleyen bir adımın atılması insanı büyülüyor.
Önceki yazılarımda aradığım hayal evinden bahsedip, ona kavuşunca sizinle paylaşıcağımı dile getirmiştim. Buyrun anlatıyorum;
(Fon müzik Ezginin Günlüğü’ne ait.)
İlkokul 5. sınıfta Halil öğretmen Sibel’e matematik testini, bana Türkçe testini verdiğinde üzülmüştüm. Ben matematiği daha çok seviyordum, niye onu ona vermişti?
Ortaokul yıllarımda edebiyat kompozisyonlarından hep iyi not alıyordum, herhalde analitik bir sistematik içinde yazdığım için idi.
Lisede eşit ağırlıklı türkçe matematik bölümünde edebiyat ders saati sayısı fazla ve Erman “sen mühendislik ağırlıklı meslekler düşünüyorsun, sayısaldan giriş yapman daha mantıklı bir tercih olur” dediği için fen bölümünü tercih etmiştim.
Hep diyorum bu sefer bir hikaye yazayım, bir şiir paylaşayım ama gözlemlerime dayalı paylaşımlarda bulunma dürtüsü diğerlerinin önüne geçiyor.
Farkında mısınız ne kadar da çok şeyi erteliyoruz! Bunu da yapayım, şunu da atlatayım, bu da bitsin ondan sonra… Bazı şeylerin sırası hiç gelmiyor. Yapmak istediklerimizi yapamıyor, dahası olmak istediğimiz insan olamıyoruz.
Ne demiş düşünür; “Mutluluk varılacak yer değil, yolculuğun kendisidir.” Okumaya devam et “Hayatınızı Ertelemeyin”
