Gece koynunda büyütür bazı insanları
Karanlık olur o insanlar, yalnız olur
Bir tek geceleri vardır
Ne hissettiklerini, yaşadıklarını anlayan ve bilen
bir tek geceleri
Gece göğsüne basar bazı insanları
Sessiz çığlıklarla
hıçkıra hıçkıra ağlar o insanlar
Öyle zamanlarda güçsüz hisseder kendilerini işte
Nasıl kalkacağını nasıl toparlayacağını bilemez çaresizdirler
Ben gece bekçisi,
Yıldızları sayıyorum her gece; tek tek…
Bir tane bile eksik olsa; benden sorulur.
Ben gece bekçisi, yıldızları sayıyorum.
Soğuk kış gecelerinde gökyüzü yorganım oluyor
İçimi ısıtmak istercesine yanıp duruyor sigaram.
Ben gece bekçisi,
Yıldızları sayıyorum her gece; tek tek…
Okumaya devam et “Yıldızlı Gece Bekçisi”
Gece örtüsünü yine, küçükken oynadığımız oyunları hatırlatırcasına çekti üstümüze…
Yatma vakitlerinde en iyi bildiğimiz oyundu serilen örtünün altına saklanıp, nefes nefese ama gülümseyerek beklemek bulunmayı. Örtü açıldığındaysa heyecanla sevinç karışımı içten kahkahalar atılan en masum oyun.
