Bir ekim günüydü.
Bu gündü Gamze Öğretmenin hasrete gidiş günü.
Mutluydu, okuldan evine dönüyordu.
Her şey birden bire oldu. Bir ses duydu.
Motorsikleti bir yana kendi bir yana savruldu.
Kalbi tekliyor, nefes alamıyordu.
Anladı, dünya denen diyarı terk ediyordu.
İster kaza deyin ister ecel,
Zamanın durduğu kol saatini duvara asıp da gitti.
Okumaya devam et “Gamze Öğretmen”