Engin Yazı Denizi
Gecenin en koyu demi üstümüzde
Bak bulandı düşler yine
Anka kuşları hikâyedeydi
Çocuktuk, kim büyüttü
Savurdu son deme
Günün sarhoşluğu henüz üstümüzdeydi
Kaç kadehten sonra şuur gidiyordu
Bir ayyaş kaç şişe deviriyordu
Masada oturan cengaver
Düşlerde neden titriyordu
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’31”
Tarih 23 Ağustos 2019, sabah çayımı aldıktan sonra bilgisayarımı açtım haberlere bakıyorum; gözüme bir kadın haykırışı ve ellerden kayan bir çocuk ilişiyor.
Videoyu izliyorum, iki cümle kalbime pençelerini geçiriyor; “Anne ne olur ölme!” ve işte yaşamımdan utandıran ikinci cümle, “Ölmek istemiyorum!”.
Bu sabah zorunda olmadığım halde pek çok kişiden önce uyandım. Okula veya işe gitmem gerekmediği halde günün ilk ışıklarıyla çıktım dışarı.
Okullar tatil olduğu için bu sefer gözü yarı kapalı öğrencilerin sürüklenerek okula gidişlerini göremedim belki ama beş dakika daha fazla uyuyabilmek için alarmlarını erteleyen insanların işlerine geç kalmamak için koşuşturmalarını izledim.