Ah’lar ağacı* altındayız
Sen de yanımdasın ama onlar seni görmüyor, kimse görmüyor seni
Biz konuşuyoruz seninle kimseye aldırmadan
Sen bir şey anlatıyorsun ikimiz de gülüyoruz, ağzımız kulaklarımızda
Her zaman konuştuğumuz şeylere benzemiyor bu seferki
Ah’lar ağacı koyduk adını bu ağaç ikimizin
Bunu da bilmeyecekler, sadece ikimiz bileceğiz ve yetecek bu bize
Sonra tıpkı bu fotoğraftaki gibi hayran hayran izleyeceğim seni
Bu sürekli böyle devam edecek; sen, ben ve ah’lar ağacı
Kimde ne kadar ah’ımız varsa bu ağaca anlattık seninle
Anlatmaya da devam ederiz yaşam bizi sürükleyip götürmedikçe ölüme
Bizi bıkmadan dinleyecek bir bu ağaç var birbirimizden başka
Şirin minik kuklalar
Eskiden kuru demiri paspas yapardık