Her güzel anda, her sıkıntıda koşarak danıştığımız Sezen Aksu’dan gelsin:
…
Ah kaldırımlar biliyor, bi’ devir muhteşemdik
Güz güneşinden hüzünlü, ilk yazdan şendik
Pazartesi sendromları, fobiler, ataklar gibi şeyler üretilip, duygu tüccarlığı henüz meslek erbaplarından sayılmazken, cumbada var gücüyle alttan kaldırdığım ve küçük demirlerini çevirip sabitlediğim camdan belime kadar uzanmış, Tekelci Fevzi Amca’ya sepet sarkıtıp, “bir şişe Koka Kolaaa” diye seslendiğimde biz henüz 80’leri ve 90’ları sürüyorduk.
İnsanlığın var oluşundan itibaren içimize programlanmış bir olgu. Sevginin mutluluğun bizi biz yapan duyguların tezahürü yani sevgilerin coşkuların yansıması. Daha yeni doğan bir bebeğin annesinden dinlediği o hicaz makamındaki ninni. Ruhumuzun derinliklerine aksedip musiki ile yaşamanın bize verdiği mükemmel duygu seli. Bazen hüzünlendirip bazen neşelendiren bazen de anılarımızı tekrar yaşıyormuşçasına doğumdan ölüme kadar tekrar süre gelen ve hiç bitmeyen o müthiş senfoni.
(d. 8 Ocak 1935 – ö. 16 Ağustos 1977, Tupelo, Mississippi)