Engin Yazı Denizi
Kırk yaraya kırk yamayla bantlar yaptım
Tel tel işledim ipek ipten kuşları,
Süslü püslü tellere kondurdum umutlarımı
İğne battı kan damladı yamaya
Yapraklar yapıp kapattım kırmızının lekesini
Gökkuşağından renkler çalıp motif motif çiçekler ördüm
Gülen çocuklardan bir buket yapıp yamaya umut kattım
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’44”
Bir ekim günüydü.
Bu gündü Gamze Öğretmenin hasrete gidiş günü.
Mutluydu, okuldan evine dönüyordu.
Her şey birden bire oldu. Bir ses duydu.
Motorsikleti bir yana kendi bir yana savruldu.
Kalbi tekliyor, nefes alamıyordu.
Anladı, dünya denen diyarı terk ediyordu.
İster kaza deyin ister ecel,
Zamanın durduğu kol saatini duvara asıp da gitti.
Okumaya devam et “Gamze Öğretmen”
Paylaştığım son yazım Aydınlık Yarınlar üzerinden üç yıl geçmiş. Geçtiğimiz günlerde eski bir dostum epeydir yazı paylaşmıyorsun diye hatırımı sorduğunda yeniden durup düşündüm geride bıraktığım zor günleri…
2021 yılının son demleri, 39 yaşında başımda ilk beyaz saç teline rastladım. Yine iyi bile dayandılar; malum eskisi gibi altmışından sonra değil, ülke şartlarından dolayı yirmili yaşlarda ağarmaya başladı artık insanların saçları.